Η Φιλοσοφία μου
του Λ. Ρον Χάμπαρντ
Από τον Ιανουάριο του 1965, το άρθρο «Η Φιλοσοφία μου» έχει περιγραφεί ως
μια ξεκάθαρη δήλωση του Λ. Ρον Χάμπαρντ όσον αφορά τη φιλοσοφική του θέση.
Το θέμα της φιλοσοφίας είναι πανάρχαιο. Η λέξη «φιλοσοφία» σημαίνει: «η αγάπη, η μελέτη ή η αναζήτηση της σοφίας, ή της γνώσης των πραγμάτων και της αιτίας τους, είτε σε θεωρητική είτε σε πρακτική βάση».
Όλα όσα γνωρίζουμε για τις επιστήμες ή τη θρησκεία προέρχονται από τη φιλοσοφία. Αποτελεί το θεμέλιο και την ύψιστη των γνώσεων που έχουμε ή χρησιμοποιούμε.
Για πολύ καιρό θεωρούνταν ως ένα θέμα φυλαγμένο για τις αίθουσες διδασκαλίας και τους διανοούμενους. Ως αποτέλεσμα, ο «κοινός θνητός» έχει στερηθεί σε σημαντικό βαθμό αυτή τη γνώση.
Καλυμμένη ολόγυρα από ένα αδιαπέραστο στρώμα ακαδημαϊσμού, η φιλοσοφία έχει φυλαχτεί για τους ολίγους προνομιούχους.
Η πρώτη αρχή της δικής μου φιλοσοφίας είναι ότι η σοφία προορίζεται για οποιονδήποτε επιθυμεί να τη φτάσει. Είναι ο υπηρέτης τόσο του κοινού θνητού όσο και του βασιλιά και δε θα ’πρεπε ποτέ να αντιμετωπίζεται ως κάτι το απρόσιτο.
Οι ιδιοτελείς ακαδημαϊκοί σπάνια συγχωρούν εκείνον που επιζητά να σπάσει τα τείχη του μυστηρίου και να αφήσει τον κόσμο να περάσει. Ο Γουίλ Ντουράντ, ο σύγχρονος Αμερικανός φιλόσοφος, παραμερίστηκε από τους λόγιους συναδέλφους του, όταν έγραψε ένα δημοφιλές βιβλίο πάνω στο θέμα με τίτλο Η Ιστορία της Φιλοσοφίας. Κατά συνέπεια, βάλλεται έντονα εκείνος που επιδιώκει να φέρει τη σοφία στους ανθρώπους παρά τις αντιρρήσεις του «ενδότερου κύκλου».
Η δεύτερη αρχή της δικής μου φιλοσοφίας είναι ότι η σοφία πρέπει να μπορεί να εφαρμόζεται.
Η γνώση που είναι κλειδωμένη σε μουχλιασμένα βιβλία έχει μικρή χρησιμότητα για τον οποιονδήποτε και, επομένως, είναι άνευ αξίας αν δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
Η τρίτη αρχή είναι πως η κάθε φιλοσοφική γνώση έχει αξία μόνο όταν είναι αληθινή και αποτελεσματική.
Αυτές οι τρεις αρχές είναι τόσο ξένες στο πεδίο της φιλοσοφίας, που έδωσα στη δική μου φιλοσοφία το όνομα: Scientology. Αυτό σημαίνει μόνο «να γνωρίζεις πώς να γνωρίζεις».
Μια φιλοσοφία μπορεί να είναι μόνο μια πορεία προς τη γνώση. Δεν μπορούμε να την επιβάλουμε σε κάποιον διά της βίας. Αν κάποιος έχει μια πορεία, μπορεί στη συνέχεια να βρει τι είναι αληθινό για εκείνον. Και αυτό είναι η Scientology.
Γνώθι σαυτόν – και είθε η αλήθεια να σε ελευθερώσει.
Γι’ αυτό, στη Scientology, δε μας απασχολούν οι μεμονωμένες πράξεις ούτε οι διαφορές τους. Μας απασχολεί μόνο ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε να δείξουμε στον Άνθρωπο πώς να απελευθερωθεί.
Αυτό, βέβαια, δεν αρέσει και πολύ σ’ εκείνους που στηρίζονται στη σκλαβιά των άλλων για το βιος τους ή τη δύναμή τους. Συμβαίνει όμως να είναι ο μόνος τρόπος, όπως ανακάλυψα, να βελτιωθεί η ζωή ενός ατόμου.
Η καταπίεση και η δυνάστευση είναι οι βασικές αιτίες της κατάθλιψης. Αν τον ανακουφίσεις απ’ αυτές, τότε ο Άνθρωπος θα μπορέσει να σηκώσει το κεφάλι του, να γίνει καλά και να είναι ευτυχισμένος στη ζωή του.
Κι ενώ αυτό μπορεί να μην αρέσει στα αφεντικά των σκλάβων, είναι πολύ δημοφιλές μεταξύ των ανθρώπων. Ο κοινός Άνθρωπος θέλει να είναι υγιής και ευτυχισμένος. Του αρέσει να μπορεί να καταλαβαίνει τα πράγματα. Και ξέρει πως ο δρόμος προς την ελευθερία περνάει μέσα από τη γνώση.
Έτσι, από το 1950, έχω την Ανθρωπότητα στο κατώφλι μου να μου χτυπάει την πόρτα. Δεν έχει σημασία πού έχω ζήσει ή πόσο απόμακρα έχω βρεθεί. Από τότε που εξέδωσα το πρώτο μου βιβλίο* πάνω στο θέμα, η ζωή μου έπαψε πια να μου ανήκει.
Μου αρέσει να βοηθάω τους άλλους και το λογαριάζω ως τη μεγαλύτερη χαρά της ζωής να βλέπω έναν άνθρωπο να απελευθερώνει τον εαυτό του από τις σκιές που σκοτεινιάζουν τις μέρες του.
Αυτές οι σκιές τού φαίνονται τόσο πυκνές και τον βαραίνουν τόσο που όταν διαπιστώνει ότι είναι σκιές και ότι μπορεί να δει μέσα απ’ αυτές, να περπατήσει μέσα απ’ αυτές και να βρεθεί και πάλι στον ήλιο, αισθάνεται άπλετη χαρά. Και πολύ φοβάμαι πως κι εγώ αισθάνομαι άπλετη χαρά όπως κι εκείνος.
Έχω δει πολλή ανθρώπινη αθλιότητα. Ως νεαρός, περιπλανήθηκα στην Ασία, και είδα τον πόνο και την εξαθλίωση χωρών που μαστίζονταν από τον υπερπληθυσμό και την έλλειψη εκπαίδευσης. Έχω δει ανθρώπους αδιάφορους να περπατούν ανάμεσα σε άτομα που πέθαιναν στον δρόμο. Έχω δει παιδιά σκελετωμένα ντυμένα με κουρέλια. Και μέσα σ’ αυτή τη φτώχια και την εξαθλίωση βρήκα μέρη ιερά όπου η σοφία ήταν μεγάλη· την είχαν, όμως, προσεκτικά κρυμμένη και δεν τη διέδιδαν, παρά μόνο ως δεισιδαιμονία. Αργότερα, στα δυτικά πανεπιστήμια, είδα ανθρώπους κυριευμένους από την ύλη και με όλες τους τις δολοπλοκίες, τους είδα να κρύβουν κι αυτή την ελάχιστη σοφία που κατείχαν μέσα σε απαγορευμένες αίθουσες και να την κάνουν απρόσιτη για τον κοινό και λιγότερο προνομιούχο άνθρωπο. Έζησα έναν τρομερό πόλεμο και είδα τη φρίκη και τον πόνο του, ταραγμένος, χωρίς έστω μια λέξη αξιοπρέπειας ή ανθρωπιάς. Δεν έζησα μια απομονωμένη ζωή και περιφρονώ τον σοφό που δεν έζησε πραγματικά και τον λόγιο που αρνείται να μοιραστεί.
Υπήρξαν πολλοί άνθρωποι σοφότεροι από εμένα, αλλά λίγοι έχουν διανύσει τόσο πολύ δρόμο.
Έχω δει τη ζωή από την κορυφή στον πάτο κι από τον πάτο στην κορυφή. Ξέρω πώς φαίνεται κι από μέσα κι από έξω. Και ξέρω πως υπάρχει σοφία και πως υπάρχει ελπίδα.
Τυφλός, με βλάβη των οπτικών νεύρων και κουτσός από τραύματα στον γοφό και την πλάτη, στο τέλος του Βʹ Παγκοσμίου Πολέμου, βρέθηκα αντιμέτωπος με ένα σχεδόν ανύπαρκτο μέλλον. Ο υπηρεσιακός μου φάκελος αναφέρει: «Αυτός ο αξιωματικός δεν έχει καμία απολύτως νευρωτική ή ψυχωτική τάση», προσθέτει, όμως: «μόνιμα σωματικά ανάπηρος». Κι έτσι ακολούθησε άλλο ένα χτύπημα – η οικογένειά μου και οι φίλοι μου με εγκατέλειψαν, επειδή υποτίθεται πως ήμουν ανίατα ανάπηρος και πιθανόν ένα βάρος γι’ αυτούς για το υπόλοιπο της ζωής μου. Παρ’ όλ’ αυτά, κατάφερα να ξαναβρώ την υγεία και τη δύναμή μου μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια, χρησιμοποιώντας μόνο αυτά που γνώριζα και όσα μπορούσα να συναγάγω για τον Άνθρωπο και τη σχέση του με το σύμπαν. Δεν είχα καμία βοήθεια· αυτά που έπρεπε να γνωρίζω έπρεπε πρώτα να τα ανακαλύψω. Και είναι αρκετά δύσκολο να μελετάς χωρίς να μπορείς να δεις. Συνήθισα να μου λένε ότι ήταν εντελώς αδύνατο, ότι δεν υπήρχε κανένας τρόπος, καμία ελπίδα. Ωστόσο, κατάφερα να δω και πάλι και να περπατήσω και πάλι, και δημιούργησα μια εντελώς καινούρια ζωή. Είναι μια ζωή ευτυχισμένη, γεμάτη, και ελπίζω, χρήσιμη. Οι μόνες μου στιγμές θλίψης έρχονται όταν μισαλλόδοξοι άνθρωποι λένε στους άλλους ότι όλα είναι άσχημα, ότι όλα οδηγούν στο πουθενά, ότι δεν υπάρχει ελπίδα πουθενά, τίποτα άλλο παρά θλίψη και μονοτονία κι ερημιά και ότι κάθε προσπάθεια να βοηθήσεις τους άλλους είναι ψεύτικη. Ξέρω πως δεν είναι αλήθεια.
Έτσι, λοιπόν, η δική μου φιλοσοφία λέει πως θα πρέπει κανείς να μοιράζεται τη σοφία που κατέχει, να βοηθάει τους άλλους να βοηθούν τον εαυτό τους και να συνεχίζει τον δρόμο του παρ’ όλες τις καταιγίδες, επειδή πάντα η γαλήνη ακολουθεί. Και θα πρέπει ν’ αγνοεί τις αποδοκιμασίες από τον εγωιστή διανοούμενο που φωνάζει: «Μην αποκαλύψεις το μυστήριο. Κράτα το για εμάς. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν».
Επειδή, όμως, δεν έχω δει ποτέ να ωφελεί κανέναν η σοφία που κρατά κανείς για τον εαυτό του και επειδή μ’ αρέσει να βλέπω τους άλλους ευτυχισμένους και διαπιστώνω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων μπορούν και όντως καταλαβαίνουν, θα συνεχίσω να γράφω, να δουλεύω και να διδάσκω για όσο υπάρχω.
Γιατί δε γνωρίζω κανέναν που να έχει το μονοπώλιο στη σοφία αυτού του σύμπαντος. Ανήκει σ’ εκείνους που μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν για να βοηθήσουν τον εαυτό τους και τους άλλους.
Αν γνωρίζαμε και κατανοούσαμε τα πράγματα λίγο περισσότερο, όλοι μας θα ζούσαμε πιο ευτυχισμένες ζωές.
Και υπάρχει τρόπος να τα μάθουμε και υπάρχει δρόμος προς την ελευθερία.
Το παλιό πρέπει να παραχωρήσει τη θέση του στο καινούριο, το ψέμα πρέπει να αποκαλυφθεί από την αλήθεια, και η αλήθεια, αν και την πολεμούν, πάντα στο τέλος θα λάμψει.
* Dianetics: Η Σύγχρονη Επιστήµη της Πνευµατικής Υγείας, ένα βιβλίο που εκδόθηκε τον Μάιο του 1950.
