ΜΙΑ ΣΥΝΟΨΗ ΤΗΣ SCIENTOLOGY ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ
του Λ. Ρον Χάμπαρντ
(συνέχεια)
Ο Βʹ Παγκόσμιος Πόλεμος και η θητεία μου σ’ αυτόν προκάλεσαν μια μακρά διακοπή. Το 1945 όμως επέστρεψα στην έρευνα, χρησιμοποιώντας τη βιβλιοθήκη και τις εγκαταστάσεις του Ναυτικού Νοσοκομείου του Όουκ Νολ.
Σε λιγότερο από έναν χρόνο, με τη χρήση πειραμάτων για το ενδοκρινικό σύστημα, τα οποία βασίστηκαν στο ότι οι ενδοκρινείς αδένες λειτουργούν ως πίνακας ελέγχου σε βάση ερεθίσματος-απόκρισης, ανακάλυψα ότι αυτή η λειτουργία φαινόταν να ελέγχει τη δομή στους ζωντανούς οργανισμούς.
Καθώς θεωρούνταν αληθινό το αντίθετο (χωρίς να έχει προσφέρει κάποια επαναστατική ανακάλυψη), μπόρεσα κατά συνέπεια να προχωρήσω πλέον προς μια νέα κατεύθυνση.
Βρήκα τελικά ότι η Ζωή αυξάνεται σε δυναμικό όταν απαλλάσσεται από πρόσθετα στοιχεία. Αυτό σήμαινε ότι πιθανόν βρισκόμουν καθ’ οδόν στο να απομονώσω τη ζωή ως καθαρή δύναμη.
Δουλεύοντας με μικρές ποσότητες ενέργειας, βρήκα τελικά ότι η διανοητική ενέργεια έμοιαζε να είναι μια περιοχή ανάμεσα στη ζωή και το συναίσθημα κι αυτή θα μπορούσε να είναι η καθαρή ουσία της ζωής.
Στην προσπάθειά μου να το χειριστώ αυτό βρήκα ότι η διανοητική ενέργεια είναι φτιαγμένη από διανοητικές εικόνες κι ότι αυτές μπλέκονται σχηματίζοντας μάζες, έως ότου το αγαθό που είναι γνωστό ως ζωή φτάσει σχεδόν να εξαλειφθεί.
Ανακάλυψα λοιπόν ότι αν κάποιος απαλλαγεί απ’ αυτά (με τη μέθοδο του σβησίματος), το δυναμικό της ζωής αυξάνεται.
Αυτό εξελίχτηκε στην Dianetics (Διά: διά μέσου, νους: διάνοια).
Καθώς αυτό είχε σχέση με τις ψυχοσωματικές ασθένειες, προσέφερα τις ανακαλύψεις και τα γραπτά μου πάνω στο θέμα σε ομάδες που κυριαρχούσαν στον χώρο της θεραπείας, αλλά απορρίφθηκαν με περιφρόνηση! Εκείνοι δεν είχαν καμία σχέση με τη βασική έρευνα!
Ένας ιατρικός συνεργάτης κι ένας εκδότης βιβλίων ψυχιατρικής μού δήλωσαν ότι το μόνο που μου απέμενε ήταν να απευθυνθώ στο κοινό. Έτσι, έγραψα ένα βιβλίο, κι έγινε εκπληκτικά δημοφιλές.
Αμέσως πριν από αυτή τη δημοσίευση, η Υπηρεσία Ερευνών του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ με πλησίασε και μου έκανε μια απειλητική πρόταση συνεργασίας, ότι δηλαδή θα έπρεπε να δουλέψω γι’ αυτούς ως πολίτης, διαφορετικά θα με ανακαλούσαν στην ενεργό υπηρεσία. Το σχέδιό τους ήταν να μπορούν να κάνουν τους ανθρώπους πιο ευεπηρέαστους. Πρόλαβα να υποβάλω την παραίτησή μου πριν πραγματοποιήσουν την απειλή. Αν και δεν είχα κανένα πρόβλημα με την πραγματική ενεργό υπηρεσία, είχα ήδη κάνει πριν από τον πόλεμο τη θητεία μου για ένα διάστημα στα γραφεία της Ουάσιγκτον και γνώριζα ότι ελάχιστα θα μπορούσα να κάνω εκεί και δεν είχα καμία φιλοδοξία να κάνω τους ανθρώπους πιο ευεπηρέαστους.
Αυτή ήταν η δεύτερη και τελευταία επαφή που αφορούσε παροχή βοήθειας για την έρευνα.
Είχα υποβάλει νωρίτερα διάφορες αιτήσεις για χρηματοδότηση σε διάφορα ιδρύματα, και κανένα δεν ήταν διατεθειμένο να χρηματοδοτήσει μια τέτοιου είδους βασική έρευνα. Σχεδόν κανείς, εκείνη την περίοδο, δεν καταλάβαινε ότι η βασική έρευνα είχε κάποια αξία. Μόνο για ειδικά πρότζεκτ με συγκεκριμένα προϊόντα δίνονταν επιχορηγήσεις.
Δημιουργήθηκε μια ομάδα για να χειριστεί τη δημοτικότητα του βιβλίου της Dianetics. Κι όμως, δεν έτυχε καμιάς βοήθειας για την έρευνα, εκτός από το να γίνουν κάποιες δοκιμές σχετικά με βιταμίνες.
Είχα μια επιθυμία να εγκαταλείψω το πρότζεκτ εκείνη την περίοδο. Στην πραγματικότητα είχα προγραμματίσει μια άλλη αποστολή. Ο αντίκτυπος όμως που είχε το βιβλίο επέφερε μία από εκείνες τις βίαιες παράλληλες επιθέσεις, που κάποιες φορές δέχονται οι ερευνητές, οι οποίες προκάλεσαν μια χαώδη κατάσταση στη ζωή μου. Έγινε απόπειρα κατά της ζωής μου, μόλις που γλίτωσα την απαγωγή, και με κατηγορούσαν έντονα για αδικήματα που δεν είχα ποτέ διαπράξει. Σπάνια συντελείται τέτοια αλλαγή στη ζωή ενός ανθρώπου. Τη Δευτέρα ήμουν ένας δημοφιλής συγγραφέας, και την Τρίτη είχα γίνει ένα φοβερό τέρας. Ο ίδιος άνθρωπος.
Για έναν επιστήμονα, όταν δημοσιεύει το υλικό του στο κοινό ή όταν επιδιώκει να ενημερώσει τους συναδέλφους του για κάποια ανακάλυψη, μερικές φορές ο Τύπος δεν είναι και τόσο καλός σύμμαχος.
Για χρόνια με κατηγορούσαν για τα πιο ασυνήθιστα και ανυπόστατα πράγματα. Οι δημοσιογράφοι δε με πλησίασαν ποτέ. Απλώς έγραφαν για εμένα.
Δεν υπήρχε κατάλληλο κλίμα για να συνεχίσω την έρευνα αλλά, παρά την έντονη πίεση και λόγω της ευθύνης που είχα αναλάβει απέναντι σε ένα κοινό που με υποστήριζε, το έκανα.
Δεκαπέντε χρόνια μετά την πρώτη ευρεία δημοσίευση, ήμουν σε θέση να αναπτύξω την πλήρη τεχνολογία που θα απομόνωνε ένα ον ως μια καθαρή δύναμη ζωής. Ήταν το ίδιο το άτομο. Πολύ πιο δυνατό και πολύ πιο ικανό.
Τα επόμενα δύο χρόνια, παρά την έντονη πίεση της κυβέρνησης και τα χτυπήματα που δεχόμουν από δημοσιεύματα που προέρχονταν από αθέατες πηγές, ήμουν σε θέση να επιτυγχάνω σε σταθερή βάση, αποτελέσματα που ήταν ομοιόμορφα στα άτομα, με τη χρήση της τεχνολογίας που έγινε γνωστή ως πρόσεσινγκ της Scientology.
